Warunki naturalne w Danii

Powierzchnia Danii jest nizinna, o rzeźbie lodowcowej, ukształtowanej w plejstocenie; zachodnia część Jutlandii — równinna (obszary sandrowe) z pasmem nadmorskich wzniesień wydmowych i licznymi przybrzeżnymi jeziorami (największe Ringkobing Fjord, Nissum Fjord).

Rzeźba

Północna część Płw. Jutlandzkiego (wyspa Nordjylland) jest oddzielona cieśniną Limfjorden. Wschodnia Jutlandia oraz wyspy mają młodą rzeźbę polodowcową, wzgórza moren czołowych przekraczają 100 m wys., a na najwyższym wzniesieniu Jutlandii — Yding Skovhoj — 173 m.

Linia brzegowa wybrzeży wschodnich dobrze rozwinięta, zachodnich i północno-zachodnich — powyżej płw. Djursland — wyrównana, wzdłuż południowo-wschodnich wybrzeży Danii ciągnie się pas piaszczystych płycizn przybrzeżnych, tzw. wattów, zalewanych 2 razy dziennie przypływami

Klimat

Klimat jest umiarkowany ciepły, morski. Średnia temperatura w lutym od 0°C do –1°C, w lipcu 15–17°C. Roczna suma opadów od ok. 600 mm na wschodzie do ok. 800 mm na południowym zachodzie; częste są wiatry z kierunków zachodnich, dni bezwietrznych jest niewiele.

 

Rzeki i gleby

Rzeki są krótkie i zasobne w wodę, ale nie mają znaczenia gospodarczego. Najdłuższa — Gudena (158 km).

Gleby Danii są w większości nieurodzajne i wymagają zabiegów agrotechnicznych oraz melioracji. W krajobrazie dominują obszary użytkowane rolniczo.

Roślinność

Naturalna roślinność zachowana tylko w rezerwatach. W zachodniej Jutlandii występują rozległe wrzosowiska i torfowiska. Złoża torfu są eksploatowane na opał. Lasy zajmują ok. 11% powierzchni Danii, są to lasy gł. wtórne — dębowe lub dębowo-brzozowe, a na wyspach — bukowe. Różnymi formami ochrony objęto 1/3 terytorium kraju, a 5% pow. kraju stanowią rezerwaty; dąży się do zwiększenia wykorzystania materiałów pochodzących z odzysku i większej ekologizacji rolnictwa.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies